ตอนที่1
‘มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเป็นแบบนี้….ทุกอย่างทำไมถึง ’ หญิงสาวผมดำยาวสลวยที่นั่งอยู่หน้า ห้อง ไอซียู อย่างครุ่นคิด ถึงเรื่องราวที่ผ่านมา…
ชั้นชื่อ นันทกาหรือหญิง.. เป็นร้อยโทหญิงคะ….อายุ 26 ประจำการอยู่ สถานีตำรวจท้องที่แห่งหนึ่ง ด้วยความที่ชั้นออกหน้าตาสวย รูปร่างดี จัดได้ว่า เป็นดาวของสถานีก็ว่าได้ ใช่ถึงจะสวย แต่ชั้นเป็นคนเอาการเอางานนะค่ะ
และก็ไม่คิดเลยว่า ด้วยความสวยนี่แหละเป็นจุดเริ่มของทุกอย่าง…
และก็ไม่คิดเลยว่า ด้วยความสวยนี่แหละเป็นจุดเริ่มของทุกอย่าง…
“อะไรนะคะ ผู้กอง…” เสียงของนันทกาที่เอยร้องอย่างเสียงหลง หลังจากฟังภารกิจใหม่ที่เธอต้องไปทำ…
“อย่างที่คุณได้ยินแหละ ทำความเข้าใจหน่อย คิดว่ามันเป็นงานนะ “ ผู้กองกิตติ หรือผู้กอง หนุ่ม วัย 30 ต้นๆนั้นก็เอยตอบอย่างราบเรียบ ราวกับสิ่งที่เขาให้เธอทำมันเป็นเรื่องง่ายๆ ทั้งๆที่ มันออกเป็นเรื่องที่น่าอายที่สุดของหญิงสาว
“ถึงจะเป็นแบบนั้น ก็เถอะค่ะ แต่มันออกจะเกินไปนะค่ะ ที่จะให้ชั้นไปเป็น..” หมวดนันทกาหรือ หมวดหญิงที่เอยตอบตะกุกตะกักด้วยสีหน้าระเรือนิดๆ .. ก่อนที่ผู้กองหนุ่มของเธอก็เอยเสริมเติมให้ทันที…
“สาวเสริฟโนบรา…”
“นั้นแหละค่ะ.. หัวหน้าคิดดูสิค่ะ ใครไปเจอเข้าดิฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนละคะ” นันทกา เอยต่อ…อย่างมีเหตุมีผล
เพราะเธอยังเป็นสาวเป็นนาง ถึงแม้จะไม่ใช่คนในพื้นที่นี้ก็ตามทีก็เถอะ แต่ถึงงั้นก็….
เพราะเธอยังเป็นสาวเป็นนาง ถึงแม้จะไม่ใช่คนในพื้นที่นี้ก็ตามทีก็เถอะ แต่ถึงงั้นก็….
“ก็เอาหน้าไปที่เดิมแหละผู้หมวดนันทกา ..เรื่องที่กลัวนะไม่ต้องห่วง คลับนั้น ใช่ว่าคนทั่วไปจะเข้าไปได้ง่ายๆนะ..และก็ ก่อนที่ผมจะบอกภารกิจอันนี้ คุณก็ตกลงรับปากผมแล้วนี่ แล้วนี่คุณจะเบี้ยวผมแล้วเหรอ… “ คำกล่าวของผู้กองหนุ่มที่ทำให้เธอรู้สึกจุก ในคำพุดของตนเอง ใช่เธอเป็นคนเอยแบบนั้น เอง…ซึ่งนั้นทำให้เธอไม่มีทางเลือกจึงรับทำโดยดี…
2อาทิตย์ต่อมา ชั้น(นันทกา) ก็ได้ไปที่ผับบาร์แห่งหนึ่งในพื้นที่นี้ เป้าหมายของชั้นคือการแฝงตัวและเข้าไปตีสนิทกับพ่อค้ายาเสพติดคนหนึ่งที่มักโผล่ไปที่ผับแห่งนี้เป็นประจำ ….(เนื่องจากท้องที่ เธอสังกัดอยู่เป็นพื้นที่ที่มีปัญหาของยาเสพติดลำดับต้นๆของประเทศไทยเลย..)
“อ้าวมาแล้วเหรอหญิง…” หญิงสาวคนหนึ่งที่เอยทัก .ซึ่งเธอชื่อ ปุ้ม เป็นสาวเสริฟ์ที่สวยที่สุดในผับ ซึ่งเมื่อ ราวๆ 7-8 วันก่อน เธอได้ให้พรรคพวกที่รู้จักแกล้งเล่นละครจนทำให้เธอสามารถตีสนิทกับปุ้ม และปุ้มนี่แหละก็เป็นคนช่วยในที่จะทำให้เธอเข้าทำงานในผับแห่งนี้..
นันทกาที่ค่อยๆเดินตามปุ้มลงไปที่ร้าน ซึ่งอยู่ในชั้นใต้ดิน ในตอนนั้นก็เป็นเวลา ราวๆ 5-6 โมงเญ้นซึ่งผับแห่งนี้ยังไม่เปิดบริการ เปิดเอาตอน 1 ทุ่ม พอเข้าไปในตัวร้านนั้นก็จะเห็นเด็กหนุ่มๆ 3-4 คนกำลังทำความสะอาดร้านจัดโต๊ะ ให้เข้าที่พร้อมเพื่อจะเปิดร้าน…
ก่อนที่ปุ้มจะเดินนำไปหาชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ที่เคาเตอร์บาร์ที่กำลังคุยกับสาวอีกคนราวกับกำลังมีปัญหาในการทำงานอยู่…
“พี่ชาติค่ะ นี่คือน้องคนที่ช่วยปุ้ม ที่ปุ้มบอกว่า เค้ากำลังหางานอยู่ไงค่ะ ” ปุ้มที่เข้าไปเอยบอกแด่ ชาย วัย 40 คนนั้น ซึ่ง คนๆนั้น ชื่อ ชาติเป็นผู้จัดการดูแล ผับแห่งนี้…
สายตาของชาติที่หันมาเหลือบมองยังนันทกาที่ยืนอยู่ด้านหลัง ของปุ้ม..
“สวยดี ใช้ได้นี่.. แล้ว พร้อมเริ่มงานเมื่อไรล่ะ” ชาติที่เอยปากถามซึ่ง ชั้นก็เอยตอบด้วยท่าทีที่แข็งขัน…
“พร้อมเริ่มเลยค่ะ..” นันทกาตอบ ขณะที่ปุ้มหันมายิ้มเล็กๆ เชิงให้กำลังใจ ก่อนจะเดินออกไป…
“งั้นเหรอ งั้นก็ลองแก้ผ้าให้ชั้นดูหน่อยสิ..” คำพูดของชาติที่เอยออกมาที่ทำให้ นันทกาถึงกับชะงักและอุทาน
“อะไรนะค่ะ..” เธอเอยร้องลั่นทำตาโต…
“ตกใจอะไร ชั้นก็สั่งให้เธอแก้ผ้าไงละ อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้ว่าที่นี้เป็นยังไง..” ชาติที่เอยด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ ครั้นจะเอยตำหนิคนที่ฝากหล่อนมาอย่างปุ้ม แต่ปุ้มก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุดซะแล้ว…
“เออ…ก็พอทราบค่ะ” นันทกาตอบอย่างช้าๆ ใช่ถึงแม้เธอจะทราบ อยู่ก่อนแล้ว แต่จะให้แก้ผ้ามันก็….
ก็แม้แต่แฟนหนุ่มของเธอที่คบกันกว่า 5 ปียังไม่เคยเห็นร่างเปลือยของเธอเลยแล้ว ทำไมต้อง…
“ถ้าไม่แก้ ก็กลับไปซะ…” ชาติ ผู้จัดการร้านที่เอยออกมาราวกับยืนคำขาด แน่นอนว่ามันทำให้ นันทกาแทบอยากโดดชกหน้า นายคนนี้เสียเหลือเกิน แต่ก็ทำไม่ได้ แถมเธอก็ไม่มีทางเลือกด้วย ก็ไปรับปาก ผู้กองมาแล้วนี่
“ค่ะ หญิงจะแก้เดี๋ยวนี้แหละค่ะ…” เธอเอยร้องตอบด้วยสีหน้าที่ระเรือ ใช่เธอจำใจต้องข่มความรู้สึกอายนี้และค่อยๆปลดเปลื้อง เสื้อผ้าที่ตัวเองสวมใส่ออกและวางอยู่บนเคาเตอร์…
“สาบานได้นะว่า นี่เค้าเรียกว่าแก้ผ้านะ..” ชาติ ผู้จัดการร้านที่เอยต่อด้วยท่าทีไม่พอใจ เมื่อนันทกานั้นยังไม่ได้แก้ผ้าออกจนกหมดยังเหลือปราการด้านสุดท้ายของตัวเอง 2 ชิ้น …
“ค ค่ะ…จะถอดเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ” นันทกาที่เอยกล่าวอย่างอายๆ มือไม้ที่ค่อยๆปลดตะขอยกทรง ก่อนจะบรรจงค่อยๆถอดมันออกมา ใช่นั้นทำให้สายตาของพนักงานชายในร้านที่ต่างทำความสะอาดจัดโต๊ะหันมามองเธออย่างตาลุกวาว …
ก่อนที่นันทกาจะยืนอย่างโป๊เปลือย ต่อหน้า ชายที่อยู่ในร้านอย่างน้อย 3-5 คน…นั้นทำให้เธอนั้นอายไม่น้อยแทบไม่กล้ามองหน้าใครเลย ใช่ แม้แต่หน้าอีตาผู้จัดการร้านนี่ด้วย…..
ขณะที่สายตาของผู้จัดการนี่ก็จ้องมองส่วนสัดของเธอ ก่อนที่จะเอยสั่งต่อ…
“อืมมมม ไหนลองเดินทั้งๆแบบนี้รอบร้าน 1 รอบสิ ” คำสั่งของมันที่ทำให้นันทกาเอยร้องอุทานอีกครั้งอย่างตกใจ
“หาาา…” และ ถึงหล่อนจะเอยร้องด้วยความตกใจ แต่เธอก็ไม่กล้าเอยแย้งก้มหน้าทำตามที่อีกฝ่ายสั่งอย่างโดยดี เธอที่เดินรอบๆร้าน และก็ได้กลายเป็นอาหารตาของเหล่าพนักงานชายอย่างสมบูรณ์ก็จากที่มันมองเธอไกลๆมันก็ได้เห้นเธออย่างใกล้ๆ ….
นันทกาที่เดินวนรอบร้าน 1 รอบ ก่อนที่จะเดินมาหยุดอยู่ที่เดิม ตรงหน้าของนายผู้จัดการคนนี้ มันที่ยังมองหล่อนอย่างไม่รู้คิดอะไร ซึ่งนั้นทำให้นันทการู้สึกอายๆและขยะแขยงยังไงไม่รู้กับสายตานั้น…เพียงพริบตาที่เธอหันสายตาไปทางอื่นด้วยความอายนั้นก็ต้องสะดุ้ง เมื่ออีกฝ่ายนั้นอยู่ๆเอื้อมมือเข้าล้วงที่ระหว่างขาของเธอ…
ใช่มันจับหีของเธอ!!…
นันทกาที่สะดุ้งอย่างตกใจ แต่ก็ต้องหยุดการเคลื่อนไหวใดๆทั้งสิ้นเมื่อสังเกตเห้นสายตาของอีกฝ่าย แน่นอนรวมทั้งเธอต้องระลึกถึงภารกิจด้วย จึงต้องจำยอมให้นายชาติ ผู้จัดการของผับได้ลูบสัมผัสหีของเธออย่างสนุกมือ…
รูหีที่ยังคงปิดมิด อย่างไม่เคยผ่านการสัมผัสจากชายใดมาก่อน…
“ยัง ยังไม่เคยนอนกะผู้ชายคนไหนเลยใช่มัย เรานะ…” ชาติถาม ซึ่งนั้นทำให้ หญิงสาวที่สูดปากเบาๆอย่างสยิวๆและอับอายนั้นก็ค่อยๆเอยตอบ ทั้งๆที่เธอข้องใจและสงสัยว่ามันเกี่ยวอะไรกับการเป็นสาวเสริฟ์ด้วย…
“อืออ ใช่ค่ะ อืออออ….” เธอตอบ ก่อนจะสะดุ้งอีกครา… เมื่อ มันบี๊เม็ดเสียวของเธอ หลังเธอตอบมันก็เหมือนคิดอะไรเล็กน้อย ก่อนจะ เอยตอบ …
“โอเค งั้นก็มาทำงานได้..” ชาติที่เอย ก่อนที่ปุ้มจะเดินออกมาหลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จพอดี ซึ่งนั้นทำให้ ชาติเอยบอกแก่ปุ้มด้วย “ปุ้มไงเธอก็รับหน้าที่ดูแลน้องเค้าด้วยละ…”
คำเอยนั้นก็ทำให้สาวสวยดาวของร้านรับคำ ซึ่งชาติก็หันหลังเดินออกไปโดยไม่สนใจใยดีกับนันทกาที่ก็ได้หยิบเสื้อที่วางไว้ขึ้น ด้วยสีหน้าที่แดงก่ำอย่างสุดๆๆ….ใช่มันเป็นความอับอายที่สุด ซึ่งเธอนั้นยังไม่รู้เลยว่า นั้นเป็นเพียงบทเริ่มเท่านั้น..
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น