ตอนที่ 10
“เชิญค่ะ….จะรับอะไรดีค่ะ…” เสียงหวานๆของหญิงสาวที่เอยต้อนรับลูกค้าที่เดินเข้ามาในร้าน ลูกค้าเป็นวัยรุ่น ชาย-หญิง ที่เดินเข้ามา ก่อนจะลงนั่งตามที่ เธอแนะนำ….
“ขอซ๊อกโกแลตซันเดย์ค่ะ..” ลูกค้าหญิงที่เอยขึ้นหลังจากดูเมนู อยู่สักแป็บ..
“ค่ะ 2 ที่นะค่ะ ” เธอเอยพร้อมกับเดินเข้าไปเคาเตอร์เพื่อทำไอศครีมตามออเดอร์ที่ได้ ซึ่งพนักงานสาวสวยที่กำลังตักไอศครีมอยู่นั้นก็พ่วงด้วยตำแหน่งเจ้าของร้านนั้น ซึ่งก็ไม่มีใครรู้ว่า เมื่อ 2 เดือน ที่แล้ว เธอยังเป็นตำรวจสาวที่ประจำท้องที่แห่งนี้อยู่เลย…
อดีตร้อยโทหญิงนันทกา…. ที่ปัจจุบันได้เปิดร้านไอศครีมเล็กๆ…
“ได้แล้วค่ะ…” นันทากที่เอยและเสริฟ์ไอศครีมแก่ลูกค้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนเดินกลับไปที่เคาเตอร์อย่างรอการเรียกเก็บเงิน จากลูกค้านั้น แน่นอนว่าถึงแม้กิจการร้านแบบนี้จะไม่มีอะไรหวือหวาเท่ากับงานตำรวจนักแต่มันก็สงบสุขและแสนสบาย…
ถึงแม้ ช่วงเวลา 2 เดือนที่ผ่านมาเธอจะชอบและรักอาชีพใหม่ของเธอ หลังจากที่เธอได้ลาออกจากการเป็นตำรวจสาวก็ตาม แต่เธอก็ยังคงรู้สึกเจ็บใจที่สุดท้ายแล้วการลงทุนลงแรงของเธอทั้งหมดนั้นก็สูญเปล่า….
ใช่สูญเปล่าค่ะ เพราะการจับกุมไอ้นัทนั้นประสบความล้มเหลว มันสามารถหนีจากตำรวจที่ล้อมการจับกุมไปได้ โดยแลกกับชีวิตลูกน้องเกือบ 10 คนของมัน แน่นอนว่า การล้มเหลวนั้นก็ทำให้นันทกาทั้งเจ็บใจและเสียใจพอดู เพราะในการจับกุมไอ้นัทนั้น เธอนั้นได้ลงทุนลงแรงไปมากกว่าใคร เพื่อจะหาหลักฐานเอาผิดมัน…
ทั้งๆที่ลงทุนลงแรงไปมากอย่างนั้นแท้ๆ ซึ่งหลังจากที่ทำการจับกุมมันไม่สำเร็จนั้น ผู้กองกิตติก็พยายามขอร้องให้เธอทำงานที่ผับนั้นต่อไป เผื่อไอ้นัทที่หลบหนีจะเข้ามาหาเธอ แน่นอนว่าผู้กองหนุ่มรายนี้ไม่รู้ถึงสิ่งที่เธอในขณะแฝงตัวเลยแม้แต่น้อย…
ถึงแม้เธอจะเข้าใจดี ถึงความเป็นไปได้นั้น แต่เธอก็เลือกที่จะปฎิเสธคำสั่งของผู้กองกิตติไป เนื่องจากเธอนั้นไม่อยากจะทำหน้าที่นั้นอีกแล้ว เพราะแฟนของเธอที่ไปทำงานต่างจังหวัดนั้นกำลังจะกลับมา..ถึงแม้มันจะรู้สึกไม่ค่อยดีนักที่เธอเลือกความรักมากกว่าความถูกต้องในการรักษากฎหมายก็ตาม แต่ที่ผ่านมา เธอก็ลงทุนลงแรงไปมากแล้วเพื่อกฎหมายนั้น….ใช่มันควรจะพอได้แล้ว…
แต่ถึงแม้เธอจะให้เหตุผลนั้นไปก็ตาม แต่ดูเหมือนว่าผุ้กองหนุ่ม หรือผู้กองกิตติจะเห็นงานดีกว่าเหตุผลของเธอ เค้าพยายามกล่อมเธอให้รับหรน้าที่แฝงตัวนั้นต่อ ทั้งๆที่เธอยืนกรานปฎิเสธไปไม่รู้กี่รอบแล้ว จนสุดท้ายนันทกาจึงตัดปัญหาด้วยการยื่นใบลาออกจากการเป็นตำรวจ โดยอ้างเป็นการรับผิดชอบที่ไม่สามารถทำหน้าที่ลุล่วงได้
ใช่นั้นทำให้ผู้กองของเธอซ็อคพอดูและตำรวจในสถานีหลายคนก็อึ้งกับเหตุการณ์นี้เหมือนกัน แต่นันทกานั้นก็ไม่สนใจอีกแล้ว เนื่องจากเธอได้คิดอยู่หลายวันและเลือกความรักมากกว่า หน้าที่ไปแล้ว นอกจากเธอจะลาออกจากอาชีพที่หลักแล้ว แน่นอนว่า อาชีพที่รอง อย่าง เด็กเสริฟ์นั้นก็เช่นกัน…
ทางพี่ชาติเองก็เสียดายอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร มีเพียงแต่นายโต้งเท่านั้นที่ดูเหมือนจะเจ็บใจนิดๆ สงสัยว่ามันยังเย็ดชั้นไม่หน่ำใจละมัง แน่นอนว่าการลาออกทั้ง 2 อย่าง นั้นสำหรับชั้นมันเหมือนการยกภูเขาออกจาก อก ซึ่งการลาออกจากตำรวจนั้น พี่เอกของเธอก็เอยถามเหมือนกัน แต่เค้าก็ไม่ว่าอะไร และยังดีใจมากกว่า เพราะเค้าเองก็ยอมรับว่าเป็นห่วงเธอ เนื่องจากพื้นที่แห่งนี้มีการค้ายารุนแรง ซึ่งเขาก็กลัวว่าสักวันเธอจะได้รับอันตรายจากการปฎิบัติหน้าที่…
และสิ่งที่เค้าดีใจยิ่งกว่าการที่ชั้นออกจากการเป็นตำรวจนั้นก็คือ การเอยอย่างเปรยๆว่าอยากแต่งงานกับเค้า ใช่มันเป็นอะไรที่พี่เอกนั้นรบเร้าชั้นมากนานพอควร ในก่อนหน้านี้ ซึ่งทำให้เค้าดีใจอย่างสุดๆ…
และการแต่งงานของเรานั้นก็ไม่ได้มีอะไรมากมายนัก..ใช่ไม่มีพิธีรีตองอะไรเลย แค่ไปจดทะเบียน ถ่ายรูปแต่งงานกันแค่นั้นเอง….เนื่องจากตัวของชั้นกับพี่เอกนั้นต่างก็ไม่เหลือญาติผู้ใหญ่กันอีกแล้วด้วย…ซึ่งแน่นอนว่าการเข้าห้องหอของเรานั้น ชั้นเองก็ออกจะกังวลอยู่ค่อนข้างมาก เพราะไม่รู้ว่าการทำรีแพร์นั้นจะหลอกตาเค้าได้รึเปล่า…
เพราะชั้นนั้นหาใช่เป็นสาวบริสุทธิ์ต่อไปแล้ว นอกจากจะไม่บริสุทธิ์นั้นยังผ่านควยมาเยอะมากอีกด้วย แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี ดูเหมือนว่าพี่เอกจะไม่สงสัยใดๆ ขณะที่ชั้นเองก็ตรึงตาตรึงใจกับรสรักของเค้าในค่ำคืนนั้นอย่างมาก ใช่มันเป็นความรู้สึกที่ต่างจากคนอื่นๆอย่างสิ้นเชิง อาจจะบอกได้ว่านี่คือรสชาติของการมีอะไรกันกับคนที่เรารักอย่างแท้จริงละมัง…
และการเปิดร้านไอศครีมนั้นก็เป็นความคิดของเขาเอง อีกอย่างตัวของชั้นก็อยากจะหาอะไรทำบ้าง ไม่อยากจะเป็นคุณเมียที่นอนอยู่เฉยๆ ซึ่งเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร และสนับสนุนอย่างเต็มที่ ด้วยการช่วยออกเงินในการเปิดร้าน…ซึ่งนี่ก็เกือบครบเดือนแล้ว จากการเปิดร้านขายไอศครีมนี่…
“เชิญค่ะ….” นันทกาที่หันมาเอย เมื่อได้ยินเสียงกระดิ่งที่ผูกไว้ที่ประตูส่งเสียงทุกครั้งที่มีการเปิดประตู ซึ่งเธอก็มักจะเอยแบบนี้ทุกครั้ง….
“พี่เอก…” เธอเอยร้อง เมื่อคนที่เข้ามาในร้านนั้นคือ แฟน ไม่สิ สามีของเธอ….
“วันนี้ขายเป็นไงบ้างครับคุณเจ้าของร้าน..” เค้าเอยถามด้วยน้ำเสียงหยอกล้อกับเธอด้วยรอยยิ้ม
“ก็เรื่อยๆค่ะ ว่าแต่แอบมาเหรอค่ะ ” เธอเอยตอบกลับด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่เหมือนกับเค้า..
“แนะๆ อย่าใส่ความสิ อย่างพี่นะไม่โดด หรอกก็แค่ อู้นิดหน่อยนะ..” คำตอบของเขาที่ทำให้หญิงสาวอมยิ้มและส่ายหัว…
“ค่ะๆ แต่พี่เอกมาก็ดีแล้วค่ะ งั้นฝากเฝ้าหน้าร้านหน่อยนะค่ะ เดี๋ยวหญิงขอ ไปจัดการล้างเจ้าพวกนี้ก่อน..” นันทกาที่เอย ซึ่งแฟนหนุ่มของเธอก็ยิ้มรับ ก่อนที่หล่อนจะยกกะละมังที่มีถ้วยไอติมไปหลังร้านทำการล้าง..พอคุณเธอไปหลังร้านได้สักพัก ชายหนุ่มที่นั่งเฝ้านั้นก็เหมือนนึกอะไรได้ ก่อนจะอมยิ้ม…
“ว้ายยยยยย…..” เสียงของนันทกาทีเอยร้องขึ้น เมื่อชายหนุ่มย่องเข้ามาสวมกอดที่ทางด้านหลังของเธอ..
“พะ พี่เอก…เข้ามาทำไมค่ะเนี่ย..” เธอเอยชื่อของผู้ทีเข้ามาสวมกอด พร้อมกับเอยถามเค้า…
“มาช่วยหญิงไง…” เค้าตอบและมือไม้ก็เข้าลูบไล้ร่างกายของนันทกาจนทำให้เธอเสียวนิดๆ..
“อืออ แบบนี้ เค้าไม่ได้เรียกว่ามาช่วยนะ …” เธอเอยกล่าวบอก ขณะที่มือไของเขายังคงรุ่นรามกับเนื้อตัวของเธอ
“ช่วยจ้าช่วย พี่นะกำลังช่วยให้น้องหญิงสุดที่รักของพี่มีเจ้าตัวเล็กๆไวๆไง…” คำกล่าวของเขาทีเอยด้วยรอยยิ้มนั้นก็ทำให้หญิงสาวหันขวับเอยแว้กใส่
“บ้า….” เธอเอยร้องพร้อมกับ จะใช้มือไม้ที่เต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจานนั้นฟาดที่ร่างของเขาด้วย แต่อีกฝ่ายคว้าจับไว้ทันซะก่อน…
“พี่ไม่ได้บ้านะ แต่พี่อยากมีจริงๆนะ..” คำกล่าวของเขาทีเอยพร้อมกับสีหน้าที่ดูจริงจังมากๆ..
“งั้นไว้คืนนี้นะ หญิงจะให้พี่ช่วยหญิงให้เต็มที่เลย..” เธอเอยตอบอย่างอายๆ อย่างเข้าใจในตัวของเขา..
“แล้วถ้าพี่บอกว่า พี่อยากช่วยตอนนี้ละ..” เค้าเอยอย่างอมยิ้มแสนเจ้าเลห์แน่นอนว่านั้นทำให้นันทกาตกใจไม่น้อย…
“ตะ ตอนนี้นะเหรอ?….จะบ้าเหรอ แล้วถ้ามีลูกค้ามาละค่ะ..” เธอเอยแว้กใส่ ด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อยอย่างเขินอาย ขณะที่อีกฝ่ายก็อมยิ้มและเอยตอบ กลับอย่างทันที..
“ไม่ต้องห่วงพี่จัดการล็อคและแขวนป้ายร้านว่าปิดแล้ว..” คำตอบของเขาที่ทำให้เธอจ้องมอง ก่อนที่จะเอย..
“พี่เอก….. ร้ายกาจ…” เธอตอบและยิ้มหวานเล็กน้อย….
“แล้วที่นี้จะยอมให้พี่ช่วยทำลูกได้ยังครับ..” เค้าเอยถามต่อ ขณะที่สาวเจ้าก็ทำหน้างอนๆ และสะบัดวงแขนที่กอดรัดหล่อนไว้นั้นออกเพื่อจะเดินออกไป..
“ไม่รู้ไม่ชี้…” อดีตตำรวจสาวที่เอย และหมายจะเดินออกไปจากหลังร้านนี้ ก่อนที่เธอจะถุกอีกฝ่ายจับรั้งแขนของเธอไว้…ด้วยแววตาที่บงบอกถึงความต้องการจริงๆ…
“พี่อยากมีเค้าจริงๆนะหญิง..” คำกล่าวที่เอยอย่างนุ่มนวลและเน้นหนักถึงความต้องการนั้นที่ทำให้หล่อนถึงกับยืนนิ่งและร่างของเขาก็เข้าสวมกอดเธออีกครั้งจากทางด้านหลัง …
“อืมม หญิงเองก็ อยากมีเหมือนกันค่ะ..” เธอที่ค่อยๆเอยตอบอย่างสีหน้าระเรือและหันไปมองเค้าเล็กน้อย คำตอบของหล่อนที่ทำให้ชายหนุ่มยิ้มกว้าง…ก่อนที่เสียงครางของสาวเจ้าจะเอยดังออกมาในไม่กี่อึดใจ..
“อ็าาาาา อาาาาาา อาาาาา….” เสียงครางของนันทกาที่เอยร้องขึ้น ร่างของเธอที่ยืนเกาะอ่างล้างจานและแอ่นหีให้อีกฝ่ายได้ตะบั่นท่อนเนื้ออัดใส่รูสวาทของเธออย่างเมามันส์….ซึ่งเสียงครางของเธอนั้นก็เอยดังราวกับตามความแรงของลำควยที่กระแทกกระทักเข้ามาอย่างหนักหน่วงนั้น…
“อือออ อ็าาาา อาาาา..” นันทกาที่เอยครางอย่างสีหน้าระเรือแดงและบงบอกถึงความเสียวในลีลารักของชายหนุ่มไม่น้อย…ขณะที่ชายคนรักของเธอนั้นก็สูดปากและกระแทกกระทักท่อนเนื้อเข้าใส่รูาสวาทอันคับแน่นนั้นไปด้วย…
“อืมมม อาา อาา หญิงจ้า โอวววว…..” ชายหนุ่มที่เอยร้อง พร้อมกับประคองสะโพกขาวกลมที่รองรับลำควยที่กระทักกระแทกจนเสียงดังป้าบๆอย่างไม่หยุดนั้น ซึ่งสีหน้าของเขานั้นก็เสียวไม่แพ้นันทกาเลย…
“อืออ อ็าาาาาาา อาาาาาา…” นันทกาที่เอยร้องดังขึ้นกว่าเดิม เมื่อโดนอีกฝ่ายนั้นขยับควยอัดิอย่างเสยขึ้นด้านบน เล่นทำให้เธอเสียวจี๊ดอย่างถึงใจ สภาพของเธอที่เปลือยเพียงแค่ช่วงล่างเท่านั้น…
“อูยยย อ็าาาา อาาา พี่เอก หะ หญิงจะเสร็จแล้วค่ะ จะ เสร็จแล้ววว….” เธอที่เอยร้องบอกอย่างสีหน้าที่เหยเก ขณะที่อีกฝ่ายก็รั่วควยตอกใส่ดังปึกๆๆป้าบๆๆ…. ก่อนที่เสียงหวีดยาวของนันทกาจะเอยร้องขึ้นด้วยความสุขสมเมื่อโดนเขากระหน่ำท่อนเสียวจนน้ำแตกคาควยของเขา….
“อ็าาาาาาาาาาาาาา……” เสียงที่เอยร้อง อย่างเสียวสะท้านอย่างน้ำแตก ขณะที่ชายหนุ่มนั้นก็ขยับร่างเข้าทาบทับที่แผ่นหลังของเธออย่างกอดรัด พร้อมกับมือไม้ที่เข้าล้วงบีบคลึงนมอวบๆของเธออย่างไปมาด้วย….
“อูยยยย หีของเราเนี่ยตอดได้ตอดดีจัง พี่นะชอบที่สุดเลยรู้มัย…” พี่เอก ทีเอยบอกอย่างกระซิบ ซึ่งคำกล่าวของเขาก็ยิ่งปลุกเร้าจนทำให้หน้าของเธอร้อนซู่…
“พี่เอกหยาบคาย มาหง มาหีอะไรเนี่ย..” เธอเอยอย่างต่อว่านิดๆด้วยน้ำเสียงหอบๆด้วยความเหนื่อย ร่างของเธอและเขาที่เริ่มมีเหงื่อด้วยกันนิดๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะยันกายขึ้นเล็กน้อยและเอยถามอย่างกระซิบ
“เอ้าบอกมาสิ คนสวยว่าอยากโดนพี่เย็ดในท่าไหน..” เค้าที่เอย ซึ่งนั้นก็ยิ่งเร้าอารมณ์ของนันทกาไม่น้อย ใช่โดยปกติแล้วพี่เอกเป็นคนสุภาพเรียบร้อย มีแต่ตอนบนเตียงเนี่ยแหละที่จะเอยหยาบคาย ซึ่งเธอก็ไม่ใช่เพิ่งจะมาเจอกับเค้าเป็นคนแรกเพราะในตอนที่แฝงกายที่อยู่ในผับนั้นก็มีแขกบางคนรวมถึงจ่าสมหมายก็มักชอบเอยหยาบคายตอนเย็ดกันแบบนี้…
แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ถ้าเป็นคนอื่นเอยเธอจะรู้สึกเฉยๆ แต่พอเป็นพี่เอกแล้วมันรู้สึกเสียวซ่านไม่น้อย ยิ่งตอนเค้าเอยแรงๆเนี่ย เป็นอะไรที่ เธอบอกไม่ถุกเลย…
“อะ อือออ….ทะ…ท่า..” นันทกาที่จะเอยตอบ ก่อนที่จะมีเสียงดังมาจากหน้าร้าน คล้ายจะมีลูกค้า แต่ไม่สามารถเข้าร้านได้เนื่องจากล็อคอยู่
“ว้า ถ้าจะมีคนมาขัดจังหวะ…แบบนี้คงต้องต่อตอนกลางคืนแล้วละ…” พี่เอกที่เอยและค่อยๆผละร่างออกจากบันท้ายของเธอ เค้าที่หันไปเอยอย่างท่าทีเสียดาย…
“เดี๋ยวพี่จะเดินออกไปรับแขกก่อนแล้วเราก็ค่อยตามมานะ..” เค้าที่เอยต่อ เมื่อทำการเก็บไอ้หนูและจัดการกางเกงให้อยู่ในสภาพเรียบร้อยแล้ว แต่ไม่ทันที่เค้าจะได้เดินออกไป เขาก็ถูกนันทการั้งแขนไว้..
“??…” ชายหนุ่มที่ถุกรั้งแขนก็หันกลับมามอง ยังหญิงสาวที่นั่งยองๆอย่างเหนื่อยๆจากการถุกเค้าเย็ดเมื่อครู่ ก่อนที่ใบหยน้าของเธอจะแหงกหน้าขึ้นและเอย…
“มะ ไม่ต้องค่ะ ไม่ต้องออกไปนะ… ” นันทกาเอย ก่อนจะขยับกายเข้าไปหายังที่เป้ากางเกงของเขา มือไม้ของเธอที่เข้าปลดเปลื้องแก้กางเกงของเขาออกอีกครั้ง…
“หะ หญิง…..” เขาที่เอย ถึงแม้จะไม่มีทีท่าที่จะแปลกใจกับท่าทีของหล่อนก็ตาม เนื่องจากเค้าได้เรียนรู้จากการได้ใช้ชีวิตร่วมกับเธอมา 2 เดือน ว่า ถ้าเธอนั้นมีอารมณ์ขึ้นมาเมื่อไร เธอจะไม่สนใจอะไรนอกจากการเย็ดอย่างเดียว ใช่ถึงจะไม่แปลกใจ แต่เค้าก็กังวลนิดๆ กับแขกที่อยู่หน้าร้านและกำลังมองหาเจ้าของร้านว่าอยู่ในร้านรึไม่
ก่อนที่แขกกลุ่มนั้นจะตัดใจเดินจากหน้าร้านของเขาไป…
“อืมม อูยยย เบาๆสิครับ ไปหิวมาจากไหนนะ…” ชายหนุ่มที่เอยพร้อมกับลงนั่งทันทีที่ชำเลืองเห้ฯว่า แขกที่มามองๆนั้นได้เดินจากไปแล้ว เขาที่นั่งลงโดยมีเธอที่ขยับเข้าตามอย่างก้มหน้าดูดอมลำควยของเขาอย่างกระหาย..
“ก็พี่เอกนั้นแหละ มาทำให้หญิงหิวเอง…” เธอเอยตอบและก้มลงเลียลำควยของเค้า ปลายลิ้นที่ค่อยๆเตะกระดกเงี่ยควยของเขาอย่างเล่นไปมา ก่อนจะค่อยขยับปากดูดส่วนหัวอย่างเน้นๆชนิดที่ทำให้เค้าเอยร้องออกมาในทันที
“อูยยยยยยยย….” ชายหนุ่มที่เอยร้อง ซึ่งนันทกาก็โชคดีที่ อีกฝ่ายนั้นไม่เคยสงสัยหรือตั้งคำถามเกี่ยวกับลีลาเซ็กส์ที่จัดจ้านของเธอมากนัก ใช่เพียงแค่เธอบอกว่าแอบไปจำมาจากหนังX ที่เค้าแอบเก็บไว้ เค้าก็ไม่ตั้งข้อสงสัยอะไรอีก…
“อูยยย ดูดเก่งจริงๆนะเรา…” เค้าที่เอยครวญ…ซึ่งนั้นก็ทำให้นันทกาแผละปากออกจากลำควยอย่างมีน้ำลายไหลเยิ้มและเอยถามอย่างยิ้มหวาน..
“แล้วชอบรึเปล่าละ..” เธอเอยและขยับกายเข้าขึ้นคร่อมบนร่างของเขา ซึ่งเขาก็รู้งานก็ค่อยขยับกายเอนลงนอนยินดีให้หล่อนนั้นขึ้นคร่อมขึ้นมาอย่างว่าง่าย…
“ชอบสิ ชอบมากเลยละ…” เค้าตอบอย่างยิ้มแย้ม ซึ่งนันทกานั้นก็ยิ้มหวาน ก่อนที่เสียงครางของเธอนั้นจะเอยร้องดังขึ้น เมื่อเธอได้เริ่มทำการขย่มโขกลำควยของเขานั้นเอง….
“อ็าาา อาาาา อาาาา ” เสียงครางของเธอที่เอยร้อง พร้อมกับเอวบางๆที่ร่อนเข้าใส่อย่างร้อนร่าน ซึ่งสีหน้าของ
นันทกานั้นก็เปี่ยมไปด้วยความสุขที่มากมายนัก และการเล่นรักกับพี่เอก ชายคนรักของเธอนั้นเป็นอะไรที่รู้สึกดีเอามากๆ เล่นได้เรื่อยๆอย่างไม่มีรู้สึกเบื่อ รู้สึกแย่แต่อย่างใด…
.
.
.
.
“อูยยยย เฮ้อ กะจะแวบมาหาเราเพียงแวบเดียวแท้ๆ ไหงกลายเป็นหายมาอยู่กับเราร่วม 3 ชั่วโมงไปได้.เนี่ย.”
พี่เอกที่เอยอย่างบ่นๆและเหลือบมองดูนาฬิกา ที่จากเที่ยงก็ปาไป บ่าย 3 แล้ว..
“อืออ ก็ใครใช้ให้พี่เอกจุดไฟให้ หญิงละค่ะ ” เธอตอบสวนอย่างทันทีและขยับกายลุกขึ้นอย่างท่าทีอ่อนแรงนิดๆ
“เดี๋ยวสิ พี่ยังไม่ได้บอกเลยนะว่า เราเป็นคนผิดนะ”
“ไม่รู้ละ ก็พี่เอกพูดแบบนั้นมันก็เหมือนโทษว่าหญิงเป็นคนผิดทำให้พี่โดดจากงานมาเป็นชั่วโมงๆนี่…” เธอตอบ
“พี่แค่เปรยๆไม่ได้ว่าเราจริงนะ..” เค้าที่เอยตอบอย่างกลัวว่าหญิงสาวจะงอน ซึ่ง อดีตตำรวจสาวแสนสวยนั้นก็ทำท่าทีเหมือนงอนก่อนจะอมยิ้มน้อยๆและเอยตอบ
“ไม่เชื่อหรอก แต่ถ้าจะให้หญิงเชื่อ วันนี้กลับมาเร็วๆแล้วเรามาเย็ดกันต่อนะ ” เธอขยับหน้าเข้ามาหาและเอยบอกกับเค้าอย่างเบาๆซึ่งนั้นทำให้เค้าตาโตเล็กน้อยก่อนจะจ้องมองสาวเจ้าที่มีสีหน้าเขินอาย ก่อนจะเอยตอบตกลง..
“กลับมาเร็วๆนะค่ะ…” เธอเอยย้ำอีกครั้งก่อนที่เขาจะออกไปจากร้าน…ขณะที่เขาเองก็เอยสวนกลับ
“เร่งแต่พี่ เราเองก็ปิดร้านไวๆด้วยละกันนะ” เค้าตอบ ซึ่งหล่อนก็อมยิ้ม อย่างอิ่มเอิบด้วยความสุข แน่นอนว่าตัวของนันทกานั้นรู้ตัวดีอยู่แล้ว ว่าที่ตัวเองนั้นมีอารมณ์ทางเพศรุนแรงนั้นก็มาจากผลของการแฝงตัวนั้น….
ซึ่งในเวลานี้เธอก็แทบจะไม่ค่อยอยากนึกถึงเรื่องที่เคยแฝงกายเป็นกระหรี่ซะเท่าไร ใช่มันเหมือนเป็นสิ่งอัปยศที่สุดในชีวิตและเธอก็กะจะฝั่งมันลงไปในความมืดโดยไม่ให้พี่เอกได้รู้ ใช่พี่เอกไม่จำเป็นที่จะรู้เรื่องพวกนี้ สิ่งที่พี่เอกควรรู้คือความรักที่เธอมีต่อเค้า ที่จะมีให้จากนี้และตลอดไปต่างหาก…
แต่ช่วงเวลาความสุขของเธอก็ไม่คงทนยาวนานเท่าไรนัก ใช่หลังจากนั้นเพียง 2 อาทิตย์….นันทกาที่มาเปิดร้านไอศครีมของเธอแต่เช้าเหมือนดั่งทุกวันนั้นก็พบ ซองบางอย่างที่สอดอยู่หน้าร้านของเธอ และทันทีที่เธอได้เปิดดูนั้น เธอก็ถึงกับอึ้ง กับสิ่งที่อยู่ในซองนั้น
กูคิดถึงมึงนะ อีหญิง..
จ่าสมหมาย…
ข้อความสั้นๆที่ลงชื่อผู้เขียนไว้ และสิ่งที่แนบมานั้นก็ทำให้นันทกาอึ้งซ็อค เพราะที่มันแนบมาคือรูปตอนที่เธอถูกมันเอา ใช่ทั้งตอนที่ถูกมันเอาครั้งแรก และตอนที่เอากับพวกหมวดแสง….
นันทกาที่มองรูปเหล่านั้นอย่างสภาพเนื้อตัวชาวาบ ก่อนที่จะสะดุ้งกับเสียงมือถือที่ดังขึ้น และเมื่อเธอหยิบดูก็พบว่าผู้ที่โทรมานั้นคือ…จ่าสมหมาย……….
“ฮัลโหล….” เธอเอยขึ้นหลังจากกดรับสาย ซึ่งเสียงของอีกฝ่ายก็แฝงด้วยความดีใจ…
“แหม…นึกว่าจะตัดสายกูทิ้งซะอีกนะ…เป็นไงบ้างละ อีหญิง..”
“ไม่ต้องมาถามว่าเป็นไงเลย นี่จ่าส่งอะไรมานะ…” เธอเอยโวยใส่อย่างทันที ซึ่งนั้นก็ทำให้อีกฝ่ายอมยิ้มมากขึ้น…
“ส่ง? อ้อ ก็ภาพรำลึกความหลังของเราไงละ…แหมพี่กลัวว่าเราอยู่กับเจ้านั้นแล้วจะลืมเรื่องของเราจนหมดสิ้นนะเลยส่งไปย้ำเตือนเท่านั้นเอง…” คำกล่าวของมันก็ทำให้ญิงสาวที่ถือโทรศัพท์นั้นก่ำหมัดอย่างแน่นขนัด…
“งั้นชั้นก็ขอบคุณมาก ที่ส่งมาเตือนและไม่ต้องส่งแบบนี้มาอีกนะ ” เธอเอยอย่างตัดรอนและเกือบจะตัดสายทิ้ง แต่อีกฝ่ายก็เอยเปรยๆขึ้นมาซะก่อน
“แหมๆ พูดจาแบบนี้ระวังกูจะส่งไปอีกฉบับนะ คราวนี้จะส่งไปหาหมอนั้นเลยดีมัยนะ? ”
“อะ อย่านะ…” เธอร้อง…ซึ่งเธอก็เข้าใจดีว่า หมอนั้น ที่มันว่า ก็หมายถึงพี่เอกของเธอ…..
คำกล่าวของเธอก็ทำให้มันยิ้มแย้ม…
“ถ้าไม่อยากให้กูทำอย่างงั้น วันนี้มึงก็มาช่วยรำลึกความหลังกับกูซะหน่อยได้มัย?..” คำกล่าวต่อมาของมันที่ทำให้นันทกาชะงักอย่างเข้าใจความหมาย….
“คงได้ใช่มัยละ? เพราะรู้สึกว่าไอ้หมอนั้น ไปทำงานต่างจังหวัดอีกแล้วไม่ใช่เหรอ?..” คำพุดต่อมาของจ่าสมหมายที่ทำให้นันทกาก็สงสัยไม่น้อยว่ามันรู้ได้ยังไง เพราะพี่เอกของเธอนั้น เพิ่งจะไปทำงานต่างจังหวัดอีกครั้งจริงๆตามที่มันอ้าง…
“กะ ก็ได้ แล้วจ่าอยู่ไหนนะ…” เธอเอยถามกลับ…ซึ่งปลายสายก็นิ่งไปเล็กน้อยก่อนจะเอยตอบ..
“ก็อยู่ข้างหลังมึงไง..อีหญิง” คำกล่าวของมันที่ทำให้นันทกาที่อยู่ในร้านนั้นหันกลับมามอง และพบร่างของจ่าสมหมายที่ยืนอยู่หน้าร้าน ก่อนที่มันจะผลักประตูเข้ามา…
“ไง….” มันที่เอยทักด้วยรอยยิ้ม ซึ่งจะว่าไปจ่าสมหมายกับพวกของมันนั้นก็ไม่เคยมาทานร้านไอศครีมของนันทกาเลย มีเพียงตำรวจคนอื่นที่เธอรู้จักก็แวะมาทานบ้าง….
“อืมม เพิ่งจะได้เห็นข้างในร้านมึงเต็มๆนะ สวยดีนี่ นี่มึงเอาเงินตอนขายหีมาทำร้านใช่มัย?..” จ่าสมหมายที่เอยกล่าวอย่างมองดูรอบๆร้าน ขณะที่สายตาของนันทกาจ้องเขม้ง…
“อย่างจ้องแบบนี้สิ เอะ รึว่าที่จ้องแบบนั้นเพราะเห็นหน้ากูแล้วเงี่ยนจนจะทนไม่ไหวแล้ว?” มันที่เอยกล่าวเมื่อรู้สึกถึงการจ้องมองของหล่อน…
“แค่ครั้งนี้นะ ชั้นจะยอมจ่าอีกครั้งเดียว และจากนี้ก็ถือว่าเราไม่มีอะไรต่อกันอีกเข้าใจมัย?” เธอเอยบอกแก่อีกฝ่ายด้วยสายตาที่จริงจัง จนทำให้อีกฝ่ายมองอย่างทึ้งเล็กน้อย เพราะไม่นึกว่านันทกาจะกล้าเอยลักษณะนี้
“หึๆ เข้าใจอะไรผิดรึเปล่าอีหญิง ” คำกล่าวที่เอยออกมาอย่างหัวเราะไปด้วยนั้นทำให้เธอจ้องมองอย่าง งงๆ
“เข้าใจอะไรผิด? นะจ่า..” เธอเอยถามอย่าง งงกับคำถามและท่าทีของอีกฝ่าย..
“ก็มึงคิด มึงถือไพ่เหนือกว่ากูรึไง ถึงได้กล้าเอยแบบนั้นออกมานะ…” จ่าสมหมายที่เอยตอบอย่างอมยิ้ม
“อ้อ ใช่ คิดสิ เพราะถ้าจ่ายังไม่เลิกชั้นจะแฉเรื่องทั้งหมดแน่…” เธอเอยอย่างท่าทีที่แน่วแน่ ซึ่งอีกฝ่ายก็หาได้มีท่าทีหวั่นเกรงนั้นไม่
“ จะแฉเอาเรื่องกูเรอะ หึ.. แล้วมึงไม่คิดเรอะว่าถ้าไม่ยอมทำตามกู กูจะเอารูปและไฟล์ไปให้ผัวใหม่ของมึงดูบ้างละ” คำกล่าวตอบของมันที่ทำให้นันทกาชะงักและเริ่มเหงื่อตก…
“ไม่ใช่กูที่ต้องตามใจมึง แต่มึงต่างหากที่ต้องตามใจกูอีหญิง…” จ่าสมหมายที่เอยและขยับกายเข้ามาใกล้ร่างของหญิงสาว แน่นอนว่าคำกล่าวของมันนั้นก็ทำให้เธอเอยต่ออย่างไม่ถูก ราวกับว่ามันเอาจุดอ่อนของเธอมากำไว้ก็ไม่ป่านนัก…
“แล้วจ่าจะเอายังไงละ…” เธอเอยถามขึ้นอย่างสีหน้าที่เริ่มวิตกและกลายเป็นรองทันที…
“เริ่มพูดจาเข้าหูขึ้นนิด ถ้ากูบอกว่า กูต้องการให้มึงมาเป็นกระหรี่ประจำตัวของกูสัก 1 ปีละ?..” คำตอบและคำถามของมันทีเอย นั้นก็ทำให้นันทกาถึงกับอึ้ง ก่อนที่อีกฝ่ายนั้นกล่าวต่อ
“ไม่ต้องห่วง พอครบปี กูสัญญาว่ากูจะคืนทุกอย่างให้มึง และจะไม่ยุ่งกับมึงอีก แต่ใน 1ปีนี้มึงต้องตามใจกูทำตามที่กูสั่งทุกอย่างละ? ”คำกล่าวของมันก็ทำให้นันทกาน้ำตาแทบจะเออคลอทันที…
“ถ้ามึงไม่ตกลงก็ได้นะ แต่ระวังละ ว่าวันไหนจะมีจดหมายของกูไปส่งให้ผัวใหม่ของมึงนะ..” จ่าสมหมายที่เอยต่ออย่างเว้นช่วงเล็กน้อยหลังจากมองท่าทีของเธอ คำกล่าวของมันที่ทำให้หล่อนก่ำหมัดอย่างแน่นขนัด…
“คะ แค่ ปีเดียวจริงๆนะ…” เสียงของนันทกาทีเอยถามขึ้นอย่างเบาๆ ซึ่งก็ทำให้อีกฝ่ายมองเล็กน้อย ขณะที่เธอก็นึกถึงหน้าชายคนรักที่เอยพล่าม รักเธอทุกวัน…
‘หญิง พี่รักเรานะ ’ เธอคงทำใจไม่ได้แน่ หากเค้าได้รู้ความจริงนั้น..
“เมื่อกี้มึงพูดว่าไงนะ อีหญิง..” อีกฝ่ายถาม
“ชั้นถามว่า แค่ปีเดียวจริงๆใช่มัย?” เธอเอยถามอีกครั้งอย่างแหงกหน้าขึ้นอย่างจ้องมอง..คำถามที่ทำให้อีกฝ่าย อมยิ้มก่อนจะเอยตอบ…
“ใช่แค่ปีเดียว..” อีกฝ่ายตอบ ซึ่งนั้นก็ทำให้หญิงสาวมีท่าทีครุ่นคิดอย่างลังเลเล็กน้อย ก่อนจะเอยตอบ…
“…..ตะ..ตกลงชั้นจะยอมเป็นกระหรี่ส่วนตัวของจ่า…” เธอเอยตอบอย่างไร้ทางเลือก ซึ่งเธอก็หวังว่านี่จะเป็นฝันร้ายครั้งสุดท้ายจริงๆของเธอ ซึ่งเธอก็หารู้ไม่ว่ามันเป็นฝันร้ายที่ไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีกเลย….
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น